Als kind werd ik vaak overweldigt door de schoonheid van de klassieke muziek die thuis werd gedraaid. Op mijn 10e verjaardag kreeg ik een tweedehands pickupje en wat klassieke platen. Soms kon ik niet slapen omdat de klanken van de grandioze symfonieën en concerten die mijn kamertje hadden gevuld nog in mijn hoofd nagalmden. Ik had zo’n mateloze bewondering voor de mensen die zoiets moois konden maken, dat de mogelijkheid om dit zélf te kunnen leren allerminst in mij opkwam. Niettemin speelde ik altijd met plezier piano en volgde lessen vanaf mijn achtste jaar. Aan het eind van de middelbare school bleek muziek toch echt het enige te zijn waar ik voor zou kunnen gáán en werd ik tot mijn grote verrassing aangenomen als student klassiek piano aan het conservatorium.

Al tijdens mijn studie bleek ik grote affiniteit te hebben met het lesgeven op individuele basis aan kinderen, zodat ik hier na het behalen van mijn diploma voor klassiek pianodocent in 1996 mijn werk van maakte. In de methodische benadering van muziekscholen heb ik mij nooit kunnen herkennen zodat ik altijd compromisloos en overtuigd zelfstandig ben gebleven.